Kontakt z Nami
kom. +48 502 500 780
Top Sellers
Różności
Ampułki Karbidowe Działanie
ZASADA POMIARU
Węglik wapnia reaguje z wodą i tworzy przy tym gazowy acetylen i stały wodorotlenek wapnia. Proporcjonalnie do ilości zużytych cząsteczek wody tworzy się odpowiednia ilość acetylenu, przez co reakcja ta doskonale nadaje się do oznaczania ilości wody.
Ograniczenie: Ponieważ wodorotlenek wapnia wchodzi również w pewne reakcje z metanolem, to próbka nie powinna zawierać jednocześnie wody i metanolu.
INICJATORY REAKCJI 1.
1.Reakcja odbywa się na powierzchni węglika wapnia. (ilustracja na górze)
2. Oba reagenty muszą mieć możliwość ruchu. Instrukcja z naszego działu zapewnienia jakości
(ilustracja na górze): Tak długo, jak ampułki karbidu są szczelne, tak długo można je magazynować.
3. Intensywność kontaktu między reagentami oraz stężenie reagentów są istotne dla prędkości wzrostu ciśnienia. Przy intensywnym i bezpośrednim kontakcie między węglikiem krzemu i wodą (w stanie ciekłym i przy stałym, wysokim stężeniu), reakcja zachodzi bardzo szybko i gwałtownie. Jeżeli zareaguje ampułka z karbidem (ilustracja pośrodku) zawierająca drobnoziarnisty karbid, wtedy wzrost ciśnienia nastąpi w ułamku sekundy. Powstające przy tym ciepło spowoduje jeszcze dodatkowy wzrost ciśnienia w butelce miernika CM, co będzie dobrze widoczne.
Przy niewielkiej zawartości wody na powierzchni karbidu, gdyż intensywność przemieszania jest np. niewielka (stojąca butla ciśnieniowa) lub woda jedynie z fazy gazowej może wejść w kontakt w karbidem, wzrost ciśnienia ma miejsce znacznie wolniej. Prędkość wzrostu ciśnienia ograniczona zostaje natychmiast przez procesy transportowe (powietrze nasycone przy 20°C zawiera 17,28 mg/l wody, a ciśnienie parcjalne wody: 23.1 mbar, co odpowiada ok. 2 % obj.).
4.W wyniku reakcji z karbidem następuje całkowite pobranie wody, a próbka przy odpowiedniej nadwyżce karbidu wysuszona. (ilustracje z lewej): Plasterek jabłka i karbid pod pokrywą szklaną na początku i po 47 godzinach.
5. Koniec reakcji zawartosci ampułki karbidowej zostaje ustalony przez tak zwaną równowagę reakcji: Nastąpi albo całkowite wyczerpanie całego karbidu, albo wody. Pojęcie «prawie wszystko» w sensie naukowym będzie tu rozumiane tak: Po zajściu każdej reakcji, w systemie zamkniętym, pozostaje zawsze niewielka resztka reagentów (zamknięta butla ciśnieniowa). W przypadku tej reakcji, przy nadwyżce karbidu w warunkach reakcji równowagowej, występuje rezydualne ciśnienie parcjalne wody o wielkości 1.87x10-10 mbar. Jest to stan nazwyczaj wysuszony! W porównaniu do tego, zimne i nasycone powietrze w temperaturze -100°C jest 10.000 razy bardziej wilgotne!
Węglik wapnia reaguje z wodą i tworzy przy tym gazowy acetylen i stały wodorotlenek wapnia. Proporcjonalnie do ilości zużytych cząsteczek wody tworzy się odpowiednia ilość acetylenu, przez co reakcja ta doskonale nadaje się do oznaczania ilości wody.
Ograniczenie: Ponieważ wodorotlenek wapnia wchodzi również w pewne reakcje z metanolem, to próbka nie powinna zawierać jednocześnie wody i metanolu.
INICJATORY REAKCJI 1.
1.Reakcja odbywa się na powierzchni węglika wapnia. (ilustracja na górze)
2. Oba reagenty muszą mieć możliwość ruchu. Instrukcja z naszego działu zapewnienia jakości
(ilustracja na górze): Tak długo, jak ampułki karbidu są szczelne, tak długo można je magazynować.
3. Intensywność kontaktu między reagentami oraz stężenie reagentów są istotne dla prędkości wzrostu ciśnienia. Przy intensywnym i bezpośrednim kontakcie między węglikiem krzemu i wodą (w stanie ciekłym i przy stałym, wysokim stężeniu), reakcja zachodzi bardzo szybko i gwałtownie. Jeżeli zareaguje ampułka z karbidem (ilustracja pośrodku) zawierająca drobnoziarnisty karbid, wtedy wzrost ciśnienia nastąpi w ułamku sekundy. Powstające przy tym ciepło spowoduje jeszcze dodatkowy wzrost ciśnienia w butelce miernika CM, co będzie dobrze widoczne.
Przy niewielkiej zawartości wody na powierzchni karbidu, gdyż intensywność przemieszania jest np. niewielka (stojąca butla ciśnieniowa) lub woda jedynie z fazy gazowej może wejść w kontakt w karbidem, wzrost ciśnienia ma miejsce znacznie wolniej. Prędkość wzrostu ciśnienia ograniczona zostaje natychmiast przez procesy transportowe (powietrze nasycone przy 20°C zawiera 17,28 mg/l wody, a ciśnienie parcjalne wody: 23.1 mbar, co odpowiada ok. 2 % obj.).
4.W wyniku reakcji z karbidem następuje całkowite pobranie wody, a próbka przy odpowiedniej nadwyżce karbidu wysuszona. (ilustracje z lewej): Plasterek jabłka i karbid pod pokrywą szklaną na początku i po 47 godzinach.
5. Koniec reakcji zawartosci ampułki karbidowej zostaje ustalony przez tak zwaną równowagę reakcji: Nastąpi albo całkowite wyczerpanie całego karbidu, albo wody. Pojęcie «prawie wszystko» w sensie naukowym będzie tu rozumiane tak: Po zajściu każdej reakcji, w systemie zamkniętym, pozostaje zawsze niewielka resztka reagentów (zamknięta butla ciśnieniowa). W przypadku tej reakcji, przy nadwyżce karbidu w warunkach reakcji równowagowej, występuje rezydualne ciśnienie parcjalne wody o wielkości 1.87x10-10 mbar. Jest to stan nazwyczaj wysuszony! W porównaniu do tego, zimne i nasycone powietrze w temperaturze -100°C jest 10.000 razy bardziej wilgotne!
Przejdź do
BODENPROFI
